W przededniu Niedzieli Triumfu Prawosławia, kiedy wspominamy ostateczne zwycięstwo czcicieli ikon nad ikonoklastami w 843 roku, zwróćmy uwagę, jak my, prawosławni, niekiedy naruszamy postanowienia dotyczące oddawania czci ikonom, niewłaściwie je traktując.
Z zasad oddawania czci ikonom wynika, że:
- Ikony powinny znajdować się w godnych miejscach – „W świętych Bożych cerkwiach, na utensyliach liturgicznych, szatach kapłańskich, na ścianach i na deskach, w domach i przy drodze”. To znaczy tam, gdzie oddawana im jest należna cześć.
- Ikony powinny być wykonane z trwałych materiałów – napisane farbami na ścianach i deskach, ułożone z mozaiki i innego odpowiedniego materiału.
- Na ikonach mogą być przedstawieni wyłącznie Chrystus, Bogarodzica, aniołowie i święci.
- Ikony nie mogą służyć jako dekoracja. Są przeznaczone dla modlitwy i oddawania czci, podobnie jak Krzyż i Ewangelia.
Ikonom należy oddawać cześć – podobnie jak i innym chrześcijańskim świętościom – kadzidłem i postawieniem świecy, bowiem cześć oddana obrazowi przechodzi do Praobrazu i ci, którzy kłaniają się ikonie, kłaniają się przedstawionej na niej Osobie - Chrześcijanie, którzy nie spełniają powyższych wymagań, podlegają odłączeniu, jeśli są laikami, albo wyłączeniu ze stanu duchownego, jeśli są kapłanami
O ikonach wykonach z nietrwałych materiałów
Zgodnie z postanowieniami siódmego soboru ikony powinny być wykonane z odpowiednich materiałów. Papierowe ikony z czasem mogą żółcieć, brudzić się, ulec zawilgoceniu, skręceniu, dlatego wierni powinni unikać „kolekcjonowania” takich ikonek, a producenci ograniczać ich produkcję.
Wizerunki Chrystusa, Bogarodzicy, aniołów, znanych i czczonych świętych, wykonywane z piasku czy lodu, znajdują się w nieodpowiednim otoczeniu, np. wśród portretów gwiazd popu. Nietrwałość materiału wpływa na ich krótki żywot.
O umieszczaniu świętych wizerunków na „prawosławnych towarach”
Coraz częstszą praktyką staje się wykorzystanie świętych wizerunków na opakowaniach i innych przedmiotach użytkowych (torby, reklamówki, zakładki do książek). Podobne rzeczy nierzadko wykorzystywane są do cerkiewnego użytku, np. świece sprzedawane są w pudełkach z ikonami i tekstem modlitw.
Każde opakowanie po wykorzystaniu towaru jest utylizowane. Prośby producentów, by kupujący czynili to „w nabożny sposób” są trudne, na ogół niemożliwe, do spełnienia.
(ciąg dalszy dostępny w wersji drukowanej lub w E-wydaniu Przeglądu Prawosławnego)
na podst. O czom my pregreszajem protiw dogmata ob ikonopoczitanii o. Aleksija Knutowa i Władimira Niemyczenkowa, pravoslavie.ru
opr. Ałła Matreńczyk
