Rok temu, 29 czerwca, zmarł o. mitrat Mirosław Drabiuk, od 1 marca 1976 roku do śmierci proboszcz parafii Częstochowskiej Ikony Bogarodzicy w Częstochowie oraz dziekan okręgu krakowskiego diecezji łódzko-poznańskiej.
Pamiętam uroczystość jubileuszową 145-lecia warszawskiego Technikum Kolejowego, obchodzonego w 2018 roku, podczas której o. Mirosław Drabiuk, zaproszony jako jeden z wybijających się absolwentów „robił furorę”. Miał dobre, życzliwe słowo i uśmiech dla każdego – dyrektora, nauczyciela, emerytowanego pracownika szkoły, absolwenta, portiera, ucznia… Wszystkich zachwycał jego złoty krzyż z ozdobami.
W dużym muzeum szkolnym „Kolejówki” w gablocie „Znani uczniowie” są dwa zwracające uwagę zdjęcia – Mirek-uczeń przed szkołą na przystanku Warszawskiej Kolei Dojazdowej Warszawa Szczęśliwicka i o. mitrat Mirosław w szatach kapłańskich. Eksponowana jest też książeczka „Cudotwórcza Ikona Częstochowska Ikona Matki Boskiej” jego autorstwa.
Mirosław Drabiuk urodził się w 1955 roku we wsi Kajanka w gminie Siemiatycze. Co było dalej – oddajmy mu głos:
„Ukończyłem [Technikum Kolejowe w Warszawie] wydział ruchu i przewozów kolejowych w 1974 roku. Byłem uczniem raczej aktywnym, należałem do różnych organizacji działających na terenie szkoły – PCK, Liga Ochrony Przyrody, śpiewałem w chórze szkolnym… Uczniem starałem się być dobrym, bo szkołę ukończyłem z brązową odznaką wzorowego ucznia.
Po skończeniu technikum starałem się dostać na Politechnikę Warszawską, ale nie udało mi się. W tamtych czasach absolwenci szkoły podpisywali umowy wstępne o pracę na kolei i ja taką umowę miałem podpisaną z Oddziałem Ruchu w Siedlcach, ale pracy nie podjąłem. Okres ostatnich wakacji spędziłem na gruntownym przemyśleniu swoich planów i zamierzeń życiowych i doszedłem do wniosku, że spróbuję zbliżyć się do Boga poprzez Jego poznanie i zacząć studiować teologię. Zdałem egzaminy do Wyższego Prawosławnego Seminarium Duchownego w Warszawie z siedzibą w klasztorze prawosławnym św. Onufrego w Jabłecznej. W trakcie nauki musiałem uzupełnić swoją wiedzę z zakresu seminarium duchownego. Zdałem egzaminy końcowe jednej i drugiej szkoły. Postanowiłem, że będę duchownym w stanie małżeńskim, stąd z poznaną w trakcie tych studiów dziewczyną Marią wziąłem ślub i do dzisiaj tworzymy, mam nadzieję, udaną rodzinę, mamy dwie córki Martę i Magdalenę – już zamężne, troje wnucząt. Wyświęcony na kapłana zostałem w katedrze metropolitalnej w Warszawie na Pradze 7 lutego 1976 roku przez metropolitę Bazylego i przypisany do kleru monasteru w Jabłecznej. Przed początkiem Wielkiego Postu 1976 roku jedna z parafii została bez duchownego i 6 marca skierowano mnie do niej. Okazała się to być Częstochowa.
Postanowiłem nie kończyć edukacji na tym etapie i w 1977 roku, po zdaniu egzaminów zostałem przyjęty od razu na drugi rok wydziału teologicznego Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie przy ul. Miodowej, którą ukończyłem z dyplomem magistra teologii”.
Na tej samej uczelni ukończył później studia doktoranckie i przygotowywał rozprawę doktorską z dziedziny współczesnej historii Kościoła Prawosławnego w Polsce. Nie zdążył jednak otrzymać tytułu doktora.
(ciąg dalszy dostępny w wersji drukowanej lub w e-wydaniu Przeglądu Prawosławnego)
Maria Pilich, nauczycielka Technikum Kolejowego
