Tytuł kazania „Nie wiedzą co czynią” o. Konstantego Bondaruka o skazaniu Chrystusa na śmierć poprzez ukrzyżowanie, jakże koresponduje z tekstem Ałły Matreńczyk „Wyrywanie ławry”. Chodzi oczywiście o Ławrę Kijowsko- Pieczerską, którą po komunistycznym reżimie podnieśli mnisi, duchowni i wierni kanonicznej Ukraińskiej Cerkwi Prawosławnej. W ławrze jest teraz około 200 mnichów i posłuszników, relikwie ponad stu świętych, seminarium duchowne i akademia duchowna, największa na Ukrainie, istniejąca od czasów Piotra Mohyły, czyli od czterech stuleci i siedziba metropolii. Wszystkim prezydent Zełeński każe się wynosić. Łańcuchy i kłódki na głównych świątyniach Ławry powieszono już 1 stycznia tego roku, a 10 marca rząd zerwał bezterminową umowę na korzystanie przez Cerkiew ze wszystkich pomieszczań Ławry. „Muzealnymi eksponatami” nazwał relikwie świętych minister kultury Ukrainy.
Tak potraktowano najstarszy na Rusi monaster, założony w 1051 roku, serce wschodniego chrześcijaństwa.
W obronie prześladowanych ukraińskich wiernych wystąpił patriarcha antiocheński Jan, gruziński Eliasz II, biskupi Cerkwi bułgarskiej, albańska Cerkiew prawosławna wzywa do jak najszybszego zwołania Soboru Wszechprawosławnego, by omówić „kwestię ukraińską”. Hierarchowie oczekują przede wszystkim zajęcia stanowiska w tej kwestii przez patriarchę Konstantynopola Bartłomieja. O los mnichów prawosławnych upomniał się papież Franciszek. Głos zabrał tez sekretarz generalny Światowej Rady Kościołów pastor Jerry Pillay.
Niestety, to najbardziej bolesny blok doniesień, choć pragnęlibyśmy żeby lektura PP na Paschę była radosna.
A oto inne radosne tematy. Zapowiadamy na połowę maja wyświęcenie cerkwi Hagia Sophia w Warszawie, wzniesionej w rekordowym tempie – jej budowę rozpoczęto w 2015 roku. To będzie wielkie święto dla wszystkich prawosławnych w Polsce.
Piszemy o wspaniałym zabytku piśmiennictwa słowiańskiego z początku XIII wieku, „Żywocie św. Symeona”, napisanym przez św. Sawę Serbskiego, przyswojonym dla polskojęzycznego odbiorcy przez prof. Aleksandra Naumowa. Z jakże nieprzemijającymi przesłaniami, o jak wyrafinowanym języku.
Wyraźnie wchodzimy w tym wydaniu w Rok Nowosielskiego, czyli 2023, takim obwołany został przez Sejm RP. W Krakowie odbyła się prezentacja albumu Krystyny Czerni „Nowosielski w Warszawie i na Mazowszu. Sztuka sakralna” – mamy relację z prezentacji i przybliżamy treść panelu dyskusyjnego na temat relacji sztuki Nowosielskiego z Liturgią.
Ale Krakowa jeszcze nie opuszczamy, piszemy bowiem o krakowskiej parafii, w której jakże wiele zmian nastąpiło – będzie budowana nowa, wolno stojąca cerkiew tuż nad Wisłą, kamienica przy Szpitalnej 24 jest po gruntownym remoncie, a wierni – różnych narodowości, głównie Ukraińcy – ledwie mieszczą się w cerkwi przy Szpitalnej
„Dusza Człowiek” to opowieść o batiuszce Andreju Filimoniuku, który służył w Rybołach, stworzona na podstawie kroniki parafialnej i wspomnieć parafian.
Przeczytamy ciąg dalszy rozważań rzymskokatolickiego czarnoskórego kardynała Roberta Saraha na temat kryzysu Europy, duchowego, który ciągnie za sobą i każdy inny – kulturalny, gospodarczy. Przenikliwa myśl, trafna diagnoza! I odwaga.
Z tym tekstem korespondują notatki naszego posła Eugeniusza Czykwina, tym razem to „Notatki z Cypru”, gdzie odbyło się spotkanie prawosławnych parlamentarzystów (nie było przedstawicieli Rosji i Białorusi). Zareagowano na działania „brukselskich biurokratów”, dla których wartości europejskie są wyłącznie świeckie. Uczestnicy zgromadzenia wystosowali do głównych instytucji UE specjalne posłanie, broniące chrześcijańskich korzeni Europy. Stwierdzili, że sekularyzacja jest prowadzona pod fałszywym sztandarem – zachowania multikulturowego modelu społeczeństwa europejskiego.
I dobre wieści do nas spływają i złe atakują. Ale Pascha Chrystusowa jest radością nad radościami. I takiej Paschy życzymy z całego serca. Niech zajaśnieje chwała Zmartwychwstałego! Redakcja.
