Po długiej chorobie, 13 marca o godz. 22:22, w Sofijskiej Wojskowej Akademii Medycznej, spoczął w Bogu Jego Świątobliwość Neofit, metropolita Sofii i patriarcha całej Bułgarii.
Dobiegł końca okres patriarchatu człowieka, który stał się prawdziwym ojcem wiernych bułgarskiej Cerkwi prawosławnej. Był przykładem skromności, życzliwości i prawdziwej duchowej dojrzałości. Często powtarzał: „Jeśli usłyszycie coś, co wam się nie spodoba, szybko o tym zapomnijcie i pamiętajcie, że powinniśmy być światłymi, pogodnymi duszami, przepełnionymi wzajemną miłością!”. – Ktokolwiek będzie następcą patriarchy Neofita, stanie przed nie lada wyzwaniem. Poprzeczka została wzniesiona przez niego bardzo wysoko, więc dorównać jego osobie nie będzie łatwo – zauważają liczni wierni.
Patriarcha urodził się w Sofii, w religijnej, prostej rodzinie w 1945 roku. Od najmłodszych lat pozostawał blisko Cerkwi, biorąc przykład z rodziców, członków chóru cerkwi metropolitalnej Świętej Niedzieli.
W 1965 roku, jeszcze jako Simeon Nikołov Dimitrov, ukończył Seminarium Duchowne św. Jana Rylskiego w XIV-wiecznym Monasterze Czerepiszkim, a w 1971 roku Duchowną Akademię św. Klimenta Ochrydzkiego w Sofii.
Obdarowany szczególnym głosem i talentem muzycznym, w latach 1971-1973 doskonalił się w zakresie śpiewu cerkiewnego w Moskiewskiej Akademii Duchownej. Jako wyśmienity śpiewak-baryton nagrał wiele płyt śpiewu cerkiewnego, które od lat cieszą słuchaczy na całym świecie.
Był jednym z założycieli chóru „Św. Jan Kukuzeł – Anielski Głos” (1968 rok), kontynuującego wielowiekowe tradycje muzyki bizantyńskiej. Dyrygował chórem studenckim Akademii Duchownej „Św. Klemens Ochrydzki”, chórem sofijskiego duchowieństwa, kształcił w zakresie śpiewu wschodniocerkiewnego. Jego starszy brat, Dimitar Dimitrov, również znamienity muzyk, dyrygent i śpiewak, przez lata towarzyszył patriarsze Neofitowi jako główny dyrygent chóru soboru św. Aleksandra Newskiego.
Będąc dzieckiem duchownym patriarchy bułgarskiego Maksyma, z jego rąk w 1975 roku Simeon przyjął postrzyżyny mnisze w Trojańskim Monasterze Zaśnięcia Bogarodzicy, z imieniem Neofit.
W latach 1981-1985 pełnił funkcję protosingiela sofiskiej metropolii, biskupa lewkijskiego (1985-1994), później metropolity dorostolskiego i czerweńskiego (1994-2001), jak również metropolity ruseńskiego (2001-2013). Był rektorem Akademii Duchownej, dziekanem wydziału teologii na Uniwersytecie Sofijskim i między innymi doktorem honoris causa tegoż uniwersytetu.
Władyka Neofit wybrany został na patriarchę i jednocześnie metropolitę sofijskiego 24 lutego 2013 roku w niedzielę o celniku i faryzeuszu. Odbyło się to w sali Bułgarskiej Akademii Nauk, gdzie sześćdziesiąt lat wcześniej, w 1953 roku, zapadła decyzja o przywróceniu instytucji patriarchatu bułgarskiego. Jego poprzednikami, na nowym już etapie historii, byli patriarchowie Cyryl (1953-1971) oraz Maksym (1971-2012).
Za kadencji władyki Neofita założone zostało prawosławne wydawnictwo, radio i telewizja. Przywrócono do życia, odnowiono i odrestaurowano dziesiątki cerkwi, kaplic i monasterów w całym kraju. Metropolii sofijskiej nadano flagę i hymn.
(ciąg dalszy dostępny w wersji drukowanej lub w E-wydaniu Przeglądu Prawosławnego)
Julita Pacewicz-Dimitrova
fot. Aleksander Vysokomogilski
