Ze wzruszeniem przyjmowaliśmy słowa skierowane do nas z okazji 40-lecia istnienia Przeglądu Prawosławnego. Chcemy podzielić się nimi z naszymi Czytelnikami. Oto one:
„(…) Przegląd Prawosławny to wyjątkowe czasopismo o szczególnym znaczeniu dla społeczności prawosławnej w naszym kraju. Pełni niezwykle ważną rolę w upowszechnianiu nauki Cerkwi prawosławnej, ukazuje historię prawosławia w Polsce i na świecie, dokumentuje wydarzenia z życia Cerkwi.
Publikuje informacje i reportaże niezwykle ważne i ciekawe, a jednocześnie nierozpowszechniane w innych mediach.
W czasach, gdy zalewa nas fala niesprawdzonych i subiektywnych informacji, próbujących kreować rzeczywistość i poglądy społeczeństwa, redakcja miesięcznika troszczy się o to, by ukazywać – cytując słowa pani Ani Radziukiewicz – „dobro, piękno i prawdę”. I jest to widoczne w każdym wydaniu czasopisma, przygotowywanym z dbałością o zawartą w nim informację.
Dziękujemy Państwu serdecznie za minione czterdzieści lat Waszej pracy. Życzymy zdrowia i sił. Z ogromnym zainteresowaniem oczekujemy kolejnych numerów Przeglądu Prawosławnego.
Z wyrazami szacunku
Nina i Jan Miniukowie”.
„Wasza działalność jest nieoceniona. W sposób mądry i wyważony informujecie o życiu Cerkwi w Polsce i na świecie, wzbogacając informacje refleksją i rozważaniami na tematy teologiczne.
Pismo ukazuje, jak bogate, różnorodne, żywe, dynamiczne i przepiękne jest nasze prawosławie.
Niezwykłe w Przeglądzie Prawosławnym jest to, że jest on zawsze ciekawy, od pierwszej do ostatniej strony, co chyba jest absolutnym fenomenem wśród setek tytułów prasowych, zważywszy, że nie ma tu sensacji, pomówień, niedopowiedzeń.
Czuje się, że obowiązuje tu zasada: „tak, tak – nie, nie”. Bez politycznej poprawności staracie się łączyć, nie dzielić, twórczo i pozytywnie odbierać świat, nie bojąc się tematów trudnych i przemilczanych przez inne media.
Z lękiem można przedstawić sobie obraz: A co by było, gdyby przez te czterdzieści lat nie było Przeglądu Prawosławnego? I dopiero wtedy, odczuwszy pustkę, która by zaistniała, docenić można wartość wysiłku Waszej dzielnej ekipy pod mądrym kierownictwem pana Eugeniusza Czykwina.
Włodzimierz Mielnicki Szwajcaria (Konstanca) Polska (Radunin)”.
Małgorzata Pawluczuk z Białegostoku, od dziesięcioleci wspierająca Cerkiew, również jako przedsiębiorca napisała: „Cudowny jubileusz, rewelacyjne przygotowanie, przejmujące wydarzenia z ludźmi, którym się chce pracować na rzecz prawosławnej społeczności. Za słowami Jego Eminencji Metropolity Sawy: nie wolno zważać na przeciwności losu i trzeba odpalać lokomotywę, aby pociąg jechał nadal, przez kolejne lata. Mnogaja i błagaja leta twórcom Przeglądu Prawosławnego i wszystkim, którzy wnoszą wkład w jego tworzenie”.
Otrzymaliśmy dużą paczkę. Na każdym jej boku napis: „Ostrożnie”. Skupiliśmy się nad nią z prawdziwym zainteresowaniem. Szkło? Potłuczone? Otwieramy, a to wielki sękacz, robiony tradycyjną metodą, w smaku wspaniały – takiego nie jedliśmy. Paczkę nadała pani Maria Bura z Hajnówki, do tego elegancka, ręcznie wykonana pocztówka z treścią: „Jubileusz 40 lat Przeglądu Prawosławnego, który mam przyjemność z Wami świętować, uświadamia ogrom wykonanej pracy ku radości Czytelników. Błagopołuczija – Dorogije Ludi! Maria Bura, Hajnówka”.
Marek Jakimiuk wraz z żoną Ludmiłą z Hajnówki, nasi długoletni przyjaciele, napisali: „Z okazji 40-lecia Przeglądu Prawosławnego serdecznie gratulujemy i życzymy zdrowia, spokoju i błogosławieństwa Bożego, niewyczerpalnych sił na dalszą działalność oświatowo-misyjną i na chwałę Bożą. Mnogaja leta!”.
Wzruszył nas prof. Michael Abdalla, Asyryjczyk, który przyjechał na nasze uroczystości z Poznania. Dziesięć lat temu był w swoich rodzinnych stronach.
Od rodaków dowiedział się, jakie jest najlepsze wino ziemi, w której się urodził. Kupił je. I czekał na specjalną okazję, by je komuś w Polsce wręczyć. Wybrał nas, nasze 40-lecie. Na etykiecie „Siluh kustan”, Mardin.
Dziękujemy Drodzy Przyjaciele, Czytelnicy za Wasze gorące serca.
Bądźmy dalej razem.
