Sobór biskupów Ukraińskiej Cerkwi Prawosławnej, który odbył się 27 maja 2022 roku w Kijowie, rozpatrzył zagadnienia życia cerkiewnego, powstałe w wyniku agresji wojskowej Federacji Rosyjskiej na Ukrainę i wydał oświadczenie następującej treści:
- Sobór potępia wojnę jako naruszenie przykazania Bożego „Nie zabijaj!” (Wj 20,13) i wyraża współczucie wszystkim, którzy ucierpieli na wojnie.
- Sobór zwraca się do władz Ukrainy i władz Federacji Rosyjskiej z prośbą o kontynuowanie procesu negocjacyjnego i poszukiwanie mocnego i rozsądnego słowa, które mogłoby powstrzymać rozlew krwi.
- Wyrażamy sprzeciw wobec stanowiska patriarchy moskiewskiego i całej Rusi Cyryla w sprawie wojny na Ukrainie.
- Sobór przyjął odpowiednie uzupełnienia i poprawki do Statutu o zarządzaniu Ukraińskiej Cerkwi Prawosławnej, świadczące o pełnej samodzielności i niezależności Ukraińskiej Cerkwi Prawosławnej.
- Sobór zatwierdza uchwały soborów biskupów Ukraińskiej Cerkwi Prawosławnej oraz decyzje synodów Ukraińskiej Cerkwi Prawosławnej, których posiedzenia odbyły się w okresie po ostatnim soborze Ukraińskiej Cerkwi Prawosławnej (8 lipca 2011 roku). Sobór aprobuje działalność Kierownictwa sprawami i organów synodalnych Ukraińskiej Cerkwi Prawosławnej.
- Sobór rozważył wznowienie przygotowywania świętego Mira w Ukraińskiej Cerkwi Prawosławnej.
- Na okres stanu wojennego, gdy kontakty między diecezjami a cerkiewnym kierowniczym centrum są utrudnione lub ich w ogóle nie ma, sobór uważa za uzasadnione przyznanie biskupom diecezjalnym prawa do samodzielnego podejmowania decyzji w niektórych sprawach życia diecezjalnego, które należą do kompetencji synodu lub zwierzchnika Ukraińskiej Cerkwi Prawosławnej, a następnie, po przywróceniu możliwości, informowania władz cerkiewnych.
- W ostatnim czasie przed naszą Cerkwią pojawiło się nowe ogromne wyzwanie duszpasterskie. W ciągu trzech miesięcy wojny ponad sześć milionów obywateli Ukrainy zostało zmuszonych do wyjazdu za granicę. Są to głównie Ukraińcy z południowych, wschodnich i centralnych obwodów Ukrainy. Znaczna część z nich to wierni Ukraińskiej Cerkwi Prawosławnej. Dlatego do metropolii kijowskiej Ukraińskiej Cerkwi Prawosławnej napływają prośby z różnych krajów o utworzenie ukraińskich parafii prawosławnych. Z pewnością wielu naszych rodaków wróci do ojczyzny, lecz część z nich pozostanie na stałe za granicą. W związku z tym sobór wyraża głębokie przekonanie, że Ukraińska Cerkiew Prawosławna nie może pozostawić swoich wiernych bez opieki duchowej, musi być razem z nimi w ich trudnych doświadczeniach i organizować wspólnoty cerkiewne w diasporze. Konieczne jest dalsze rozwijanie misji zagranicznej wśród prawosławnych Ukraińców dla zachowania przez nich swej wiary, kultury, języka i prawosławnej tożsamości.
- Świadomy szczególnej odpowiedzialności przed Bogiem, sobór wyraża głęboki żal z powodu braku jedności w ukraińskim prawosławiu. Sobór postrzega istnienie schizmy jako głęboką bolesną ranę w Ciele cerkiewnym. Szczególnie przykre jest to, że ostatnie działania patriarchy konstantynopolitańskiego na Ukrainie, które doprowadziły do powstania „Prawosławnej Cerkwi Ukrainy”, jedynie pogłębiły nieporozumienia i doprowadziły do fizycznej konfrontacji. Ale nawet w tak kryzysowych okolicznościach sobór nie traci nadziei na wznowienie dialogu. Aby dialog mógł się odbyć, przedstawiciele PCU muszą:
• zaprzestać zajmowania świątyń i przymusowego przejmowania parafii Ukraińskiej Cerkwi Prawosławnej.
• zdać sobie sprawę, że ich status kanoniczny, określony w „Statucie Prawosławnej Cerkwi Ukrainy”, jest w rzeczywistości nieautokefaliczny i znacznie ustępuje od swobód i możliwości w realizacji działalności cerkiewnej, przewidzianych w Ustawie o zarządzaniu Ukraińską Cerkwią Prawosławną.
• rozstrzygnąć kwestię kanoniczności hierarchii PCU, ponieważ dla Ukraińskiej Cerkwi Prawosławnej, jak również dla większości lokalnych Cerkwi prawosławnych, jest całkowicie jasne, że w celu uznania kanoniczności hierarchii PCU konieczne jest przywrócenie sukcesji apostolskiej jej biskupów.
Sobór wyraża głębokie przekonanie, że kluczem do powodzenia dialogu musi być nie tylko chęć przywrócenia cerkiewnej jedności, ale także szczere pragnienie budowania własnego życia na zasadach chrześcijańskiego sumienia i czystości moralnej. - Podsumowując rezultaty wykonanej pracy, sobór wznosi dziękczynną modlitwę do Miłosiernego Pana za możliwość braterskiego spotkania i wyraża nadzieję na zakończenie wojny i pojednanie wrogów. Według słów św. apostoła i ewangelisty Jana Teologa, niech z nami wszystkimi, a szczególnie z braćmi i siostrami w Chrystusie Zmartwychwstałym, będą „łaska, miłosierdzie i pokój Boga Ojca i Jezusa Chrystusa, Syna Ojca, w prawdzie i miłości” (2 J 1,3).
tłum. Andrzej Charyło
fot. news.church.ua
