Nakładem Wydawnictwa Warszawskiej Metropolii Prawosławnej ukazał się zbiór poezji zmarłego w 2021 roku o. mitrata Bazylego Roszczenki „Myśli o Bogu i tym, co wieczne”.
Wydanie tego tomu (to rzeczywiście tom, a nie tomik, jak to ma zwykle miejsce ze zbiorami wierszy) o objętości ponad 200 stron stało się możliwe dzięki staraniom rodziny zmarłego (matuszki śp. o. Bazylego Zoi i jego dzieci: syna – o. Aleksandra i córki Eugenii) i kilku miłośników twórczości narewskiego poety. Jedna z miłośniczek jego twórczości, prof. Wiera Oliferuk, napisała do zbioru wierszy obszerne „Słowo wstępne”. Przybliża w nim drogę życiową o. Bazylego, duchownego wielce zasłużonego dla Cerkwi prawosławnej w Polsce. O. Roszczenko, po otrzymaniu edukacji teologicznej, w wieku 23 lat został duchownym i od razu wysłano go do pracy duszpasterskiej w Bieszczadach, wśród nielicznych prawosławnych, niepoddających się próbie wykorzenienia prawosławia po Akcji Wisła. Posługę w parafii w Morochowie z obsługą cerkwi w Szczawnem, Komańczy i Turzańsku niósł kilkanaście lat, aż do 1979 roku, kiedy – w uznaniu jego oddania Cerkwi i zdolności organizacyjnych – skierowano go do Lublina. Tam przez kilkanaście lat był proboszczem katedralnej parafii Przemienienia Pańskiego i dziekanem okręgu lubelskiego, a od 1984 roku rektorem Wyższego Seminarium Duchownego w Warszawie z siedzibą w Jabłecznej. Najdłużej, blisko trzydzieści lat, o. Bazyli kierował parafią Podwyższenia Krzyża Pańskiego w Narwi, pełniąc też funkcję dziekana okręgu narewskiego. To właśnie w Narwi napisał wiersze, które zostały zebrane w prezentowanym tomie, część z nich jeszcze będąc proboszczem, a część już po odejściu na emeryturę w 2020 roku. Zmarł nagle 8 lipca 2021 roku.
O autorze wierszy i jego wierszach w „Słowie wstępnym” do książki czytamy m.in.: „Cechami o. Bazylego były niezależność myśli względem wszystkich z wyjątkiem Pana Boga, otwartość, skromność i życzliwość. Pan Bóg obdarzył go zdolnością wyrażania modlitw i myśli o Bogu w formie wierszy. Jego utwory są wypełnione pokorą wobec Bożych czynów. Kreślił obraz świata, który żywym jest niedostępny” i „Poezja duchowa to światło duszy, to poszukiwanie odpowiedzi na odwieczne pytania, to język, który pozwala Bogu dotrzeć do naszych serc i obudzić wewnętrzną mądrość naszej duszy. Dzięki duchowym wersetom głęboko odczujemy pełnię życia z jego radościami i smutkami. Najwyższym pięknem duchowej poezji są uczucia religijne. Tego rodzaju wartości zawierają się w wierszach erudyty i poety – księdza mitrata Bazylego Roszczenki”.
(ciąg dalszy dostępny w wersji drukowanej lub w e-wydaniu Przeglądu Prawosławnego)
Jarosław Charkiewicz
Прот. Василий Рощенко, Мысли о Боге и вечном, Warszawska Metropolia Prawosławna, Warszawa 2023, ss. 238.
