Albania
Pomoc Serbów
Z pomocą ofiarom niedawnego trzęsienia ziemi w Albanii, z błogosławieństwa biskupa rasko-prizrenskiego Teodozjusza i ihumena Sawy pospieszyli mnisi z monasteru Wysoki Dečani w Kosowie i Metochii.
Goście odwiedzili wydział teologii i dom dziecka św. Bazylego, a następnie monaster Świętych Niewiast Miro Niosących w okolicach Durres, gdzie zostali ciepło przyjęci przez biskupa Mikołaja i ihumenię Rachelę. Kosowscy mnisi przekazali produkty żywnościowe i artykuły higieniczne.
Na wydziale teologicznym i w monasterze przebywa obecnie ponad dwieście ofiar trzęsienia ziemi, w tym dzieci, zarówno chrześcijanie, jak i muzułmanie. Mają nie tylko dach nad głowa, ale i wyżywienie.
Mnisi z monasteru w Dečani opowiedzieli dzieciom o swojej wspólnocie, zapewnili o solidarności.
Wkrótce po trzęsieniu ziemi patriarcha serbskiej Cerkwi Ireneusz i biskup Teodozjusz skierowali posłanie ze słowami solidarności do arcybiskupa Tirany i całej Albanii Anastazego.
W wyniku trzęsienia ziemi, które w końcu listopada nawiedziło Albanię, w tym stołeczną Tiranę, zginęło 50 osób, 650 zostało rannych, dziesięć osób poważnie.
Rosja
Ałła, królowa Gotów
„Dzień cerkwi św. Ałły” odbył się w niedzielę 8 grudnia w pomieszczeniach świątyni Przemienienia Pańskiego w Moskwie. Odwiedzający mogli nie tylko zapoznać się z obecnym stanem odbudowywanej od 2013 roku jedynej w Rosji cerkwi św. Ałły, ale i wysłuchać przygotowanego koncertu z udziałem śpiewaków operowych i pianistki Teatru Wielkiego w Moskwie, kupić produkty z parafialnego ogrodu, ser kozi i pamiątki – i w ten sposób dołożyć cegiełkę do wciąż prowadzanych prac restauracyjnych.
Cerkiew św. Ałły we wsi Stara Połtowka została wzniesiona na przełomie 1880 i 1890 roku przez właścicielkę majątku, Nadzieję Michajłowną Richter, po cudownym objawieniu w oknie domu wizerunku Matki Bożej. Prestoł świątyni został poświęcony św. męczennicy Alle Gockiej na pamiątkę przedwczesnej śmierci pięcioletniej córki pomieszczicy Ałly.
Św. Ałła, królowa Gotów, poniosła męczeńską śmierć w IV wieku. Mogła uratować życie, oddając cześć pogańskim bożkom, ale nie wyrzekła się Chrystusa i żywcem razem z innymi chrześcijanami została spalona w cerkwi.
W płomieniach zginęło wówczas około trzystu osób, z których tylko 26, w tym królową Ałłę, znamy z imienia. Świętą męczennicę Ałłę Cerkiew wspomina 8 kwietnia (26 marca według starego stylu).
W cerkwi w Starej Połtowce odbywały się nie tylko nabożeństwa, ale i zajęcia szkolne dla dzieci. Najbardziej czczone były ikony Wzyskanije pogibszych, ikona św. Mikołaja, ikona – obraz Chrystus i dzieci. W świątyni została pochowana także pięcioletnia Ałła.
W czasach radzieckich świątynia została rozgrabiona. W 1922 roku zabrano ozdobiony jedenastoma brylantami okład z ikony Wzyskanije pogibszych. W latach 30. kopuła i dzwonnica, także dekoracyjne elementy zostały zniszczone, a budynek zaadaptowano na gospodarskie potrzeby wsi.
W 2013 roku rozpoczęto odbudowę cerkwi św. Ałły według projektu znanego architekta restauratora Olega Protopowicza. Inicjatorem przedsięwzięcia i i przewodniczącym rady parafialnej jest historyk Aleksander Igorewicz Mramornow.
Na odbudowę cerkwi złożyło się już wiele pań, noszących imię Ałła.
USA
Zmarł starzec Efrem
7 grudnia 2019 roku, po długiej chorobie, odszedł do Pana starzec Efrem Arizoński. My w Polsce znamy go głównie jako autora wydanej przez wydawnictwo „Bratczyk” książki „Moje życie ze starcem Józefem Hezychastą”.
Starzec Efrem był Grekiem, urodził się w 1928 roku w mieście Wolos. Na Świętą Górę Atos trafił w wieku 19 lat, bezpośrednio do znanego ze swego rygoryzmu starca Józefa, o którym wiele słyszał.
Był najmłodszy we wspólnocie. Życie w niej było bardzo surowe – młody posłusznik nieraz doświadczał głodu i chłodu, spał na podłodze – ale pełne duchowej radości.
Starcem Filotejskim zaczęto go nazywać w 1973 roku, kiedy został ihumenem wspólnoty Filoteu na Atosie i w krótkim czasie odrodził w niej życie monastyczne. Potem z błogosławieństwa Kinotu Świętej Góry okazywał duchowe wsparcie trzem kolejnym atoskim monasterom – Ksiropotamu, Kostamonitu i Karakalu.
W 1960 roku grecki teolog o. Ioann Romanidis w liście do atoskiego mnicha i cerkiewnego pisarza Teoklita Dionisiatskiego napisał: „Hagioryci powinni niezwłocznie skierować swoich przedstawicieli do USA i założyć tam monastyczne wspólnoty, w przeciwnym razie prawosławie na amerykańskim kontynencie się nie utrzyma”. Kilkanaście lat temu wielkiemu wyzwaniu podołał jeden człowiek, właśnie starzec Efrem.
Gwoli prawdy, o. Efrem pierwszy raz trafił na kontynent amerykański z bardziej prozaicznego powodu – na operację nogi. Korzystając z tej okazji wiele osób przychodziło do niego na spowiedź i szybko polubiło za niesamowite ciepło i mądrość. Posypały się zaproszenia z innych parafii Kanady i USA. Starzec szybko zorientował się, że Grekom brakuje duchowego przywództwa. Wizyty na kontynencie północnoamerykańskim stawały się coraz częstsze.
Podczas kolejnego pobytu w Ameryce greccy wierni poprosili go, żeby założył monaster w USA, zebrali już nawet pieniądze. Zbudować, ale gdzie? Starzec Efrem z o. Antonim objeżdżali wszystkie zaproponowane lokalizacje. Gdy dotarli do Arizony, wybór był przesądzony.
(ciąg dalszy dostępny w wersji drukowanej lub w E-wydaniu Przeglądu Prawosławnego)na podst. pravoslavie.ru
i sedmitza.ru
oprac. Ałła Matreńczyk
fot. dosologia.ro, stanthonysmonastery.org
