Przyznane zostały po raz 32 Nagrody Księcia Konstantego Ostrogskiego. Jej laureatami zostali: ks. bp prof. Michał Janocha, duchowny Kościoła rzymskokatolickiego, o. Kirył Szkarbul, duchowny ruskiej Cerkwi – misjonarz, biblista, lingwista, sinolog, o. Fiodor Kriwonos, białoruski duchowny i historyk Cerkwi. Nagroda trafi też na ręce biskupa budimljańsko-niksickiego Joanicjusza, najbliższego współpracownika, zmarłego w 2020 roku metropolity Czarnogóry i Przymorza Amfilochiusza.
Pierwsze zapowiedzi przygotowania do Wielkiego Postu brzmią w tekście o. Konstantego Bondaruku „Biada wam, obłudnicy”, czyli o faryzeuszostwie, hipokryzji, od której nie są wolni nawet ludzie wierzący.
O zmarłym 12 stycznia metropolicie białoruskiej Cerkwi Filarecie, obszerne wspomnienia Eugeniusza Czykwina w tekście „Odrodził białoruską Cerkiew”, o wybitnym hierarsze, który jakże umiejętnie wyprowadził białoruską Cerkiew z lat komunizmu, służąc jej 42 lata, uchronił przed rozłamem, odrodził parafie (z 369 do 1 600), monastycyzm (z jednego do 34), duchowne szkolnictwo, bractwa i siestryczestwa, pokojowo, wręcz przyjacielsko, ułożył stosunki z innymi Kościołami na Białorusi.
Ałła Matreńczyk pisze o tegorocznym laureacie Nagrody Ostrogskiego w tekście „Misjonarz”, o. Kiryle Szkarbulu z Cerkwi rosyjskiej, niosącym swój podwig w Azji Południowo-Wschodniej i na Oceanii – na Tajwanie, Filipinach, Timorze Wschodnim Papui i Nowej Gwinei.
Prawnuk wspomina swojego dziadka, czyli Piotr Mularczyk o. Aleksego Mularczyka w tekście „Jak o. Aleksy bronił cerkwi w Supraślu”. Kiedy czytasz ten tekst, masz świadomość, że to sam Bóg posłał, urodzonego gdzieś we wsi Zarudawie, wołkowyckiego ujezdu, wcześnie osieroconego Aleksego, który formował się między innymi w Glińskiej Pustyni (dziś Ukraina), by jako duchowny trafić do Wasilkowa i oddać swe najlepsze siły supraskiej wspólnocie, ratując ją przed wykorzenieniem z pamięci o wspaniałej przeszłości, nie dając się wygonić z monasterskiego kompleksu. Na szali położył nawet życie swych dwóch synów, Borysa i Wsiewołoda. Był niezłomny.
Metropolita ruskiej Cerkwi Hilarion (Ałfiejew) w artykule „Prawosławie podzielone” mówi nie tylko o bólu podziału w światowym prawosławiu, ale także o jego źródłach, wprowadzając m. in. w arkana przyczyn nieobecności ruskiej Cerkwi, ale także i innych na soborze na Krecie, o roli w tym fatalnym procesie międzynarodowych sił politycznych.
W ramach cyklu osobistych opowieści znanych i światłych ludzi, o ich życiu w Cerkwi, snuje swą bardzo ciekawą narracją o swojej drodze do prawosławia Andrea Anastasija Sandhacker, urodzona w Wiedniu, wychowywana w Kościele rzymskokatolickim, pracująca jako konsul Austrii m. in. w Moskwie, Belgradzie, Warszawie, Ameryce Południowej, uważna obserwatorka Zachodu i Wschodu.
Europa dialogu kultur, to rozmowa z prof. Aleksandrem Wojciechem Mikołajczakiem, filologiem klasycznym, który 14 razy był na Atosie, nie o tym co nas dzieli, ale co łączy, czyli ludzi i kultury Wschodu i Zachodu.
Eugeniusz Czykwin przypomina o czekającym nas w tym roku (termin nie ustalony – pandemia) Narodowym Spisie Powszechnym, w którym nas zapytają m. in. o wyznanie, narodowość, język, język domowy. Trzeba świadomie przygotować się do odpowiedzi na te pytania.
Poza tym wiele innych ciekawych materiałów.
Anna Radziukiewicz
