Ikona przeżywa swoisty renesans. Zainteresowanie nią rośnie i na Wschodzie, i na Zachodzie, który stulecia temu porzucił ją na rzecz realistycznych obrazów religijnych a nawet, jak w protestantyzmie, odrzucił całkowicie. Otwierane są więc coraz to nowe warsztaty ikonograficzne czy kursy pisania ikon, nie zawsze przekazujące to co w tej sztuce najistotniejsze – nie malarską technikę, a duchowość, wyrosłą z tradycji i kultury prawosławia.
W Polsce, w Bielsku Podlaskim, od trzydziestu lat działa Policealne Studium Ikonograficzne. Od początku kieruje nim o. Leoncjusz Tofiluk, dziekan bielski, proboszcz parafii Michajłowskiej. Jubileusz był okazją do przypomnienia historii szkoły i dróg jej rozwoju.
O. Leoncjusz wspominał, że ikoną zainteresowany był od dzieciństwa. Nie tylko malarstwem ikonowym jako takim, także jej teologią. Dużo czytał, gromadził albumy, uczył się od najlepszych. W Finlandii zobaczył, jak duże jest wśród wiernych zainteresowanie pisaniem ikon. Tam szkółki ikonopisania działały przy każdej niemal parafii. Ikonopisania współczesnego, ale zgodnego z odwiecznymi kanonami, zanurzonego w tradycji. Czemu by nie u nas? – pomyślał. Zaczął od zorganizowania w lipcu 1983 roku obozu ikonograficznego na Grabarce. Zainteresowanie przekroczyło najśmielsze oczekiwania. Odtąd przez kilka lat w lipcu na Grabarkę ściągali mistrzowie, jak Jerzy Nowosielski czy Adam Stalony-Dobrzański, praktycy i teoretycy, uczniowie. Przewinęło się ich przez obozy około stu pięćdziesięciu.
Ojciec Leoncjusz zapragnął ująć ich zapał w organizacyjne ramy. Wiosną 1991 roku dekretem metropolity Bazylego powołano przy bielskiej parafii Świętego Michała Archanioła Policealne Studium Ikonograficzne. Działalność rozpoczęło we wrześniu. Stałą siedzibę znalazło w budynku dawnego przedszkola przy ulicy Żwirki i Wigury.
(ciąg dalszy dostępny w wersji drukowanej lub w e-wydaniu Przeglądu Prawosławnego)
Dorota Wysocka fot. Anna Petrovska
